Winobluszcz kontra bluszcz – który pnący król ogrodu wygra pojedynek?

Dobra, pogadajmy o pnączach. Tak, tych zielonych dżentelmenach, które wspinają się po ścianach, ogrodzeniach, drzewach – dosłownie wszędzie, gdzie tylko znajdą kawałek wolnej przestrzeni. W tym zielonym świecie są dwaj giganci: winobluszcz – zwany przeze mnie artystą z jesiennego Vernissage’u – oraz bluszcz, czyli stary wyjadacz cienia.

Ale który z nich tak naprawdę zasługuje na złoty medal ogrodu? Przetestowałem oba i mogę śmiało powiedzieć: to jak porównywać espresso do herbaty z malin – zależy, czego potrzebujesz.

Pierwsze starcie: czym się różnią?

Z daleka wyglądają jak kuzyni, ale jak przyjrzysz się bliżej, różnice widać gołym okiem. Mam jednego przy garażu, drugiego przy altanie – i jak mawiał mój dziadek, „każdy ma swój charakterek”.
Winobluszcz (Parthenocissus) – gwiazda Instagrama

Zimą łysy jak kolano, ale jesienią robi show – czerwienie, purpury, pomarańcze – Picasso by się nie powstydził.

• Rośnie jak szalony – serio, raz wyjechałem na urlop i wróciłem do „dżungli z Narnii”.
• Ma przyssawki – takie naturalne przylepce, dzięki którym wspina się bez pomocy.
• Lubi słoneczko, ale w półcieniu też nie marudzi.
• Plus za to, że nie drze tynku, jak niektóre bardziej inwazyjne koleżanki.
• Bluszcz pospolity (Hedera helix) – zielony ninja
• Zimozielony, czyli nie gubi liści nawet jak śnieg po pas.
• Rośnie powoli, ale uparcie – jak babcia, która codziennie podlewa swoje pelargonie.
• Wspina się za pomocą korzeni przybyszowych – silnych, ale mogących zaszkodzić tynkowi.
• Uwielbia cień – to typ, który najlepiej czuje się w kącie.
• Świetnie radzi sobie tam, gdzie inne rośliny mają focha.

W skrócie? Winobluszcz to ekstrawertyk-showman, a bluszcz to cichy ninja od brudnej roboty.

Zastosowanie winobluszczu – czyli ogrodowy fajerwerk

Pamiętam, jak pierwszy raz posadziłem winobluszcz. Był niepozorny, a ja sceptyczny – do momentu, aż nadeszła jesień. Ludzie przystawali przy ogrodzeniu, pytali, czy to jakiś japoński klon. A ja tylko parskałem śmiechem.

Kiedy się sprawdza?

Gdy masz coś do ukrycia – stara szopa, nudna ściana, nieciekawy mur? Pyk! I znikają.

• Jeśli chcesz jesienią wywołać efekt „wow”.
• Masz słoneczne miejsce, które dla bluszczu byłoby jak plaża dla pingwina.
• Szukasz czegoś, co nie zrujnuje elewacji.
• Masz cierpliwość w deficycie – winobluszcz daje efekty ekspresowo.

To pnącze to ogrodowy influencer – szybki, efektowny i kolorowy. Idealny do selfiaków z kubkiem pumpkin spice latte.

Zastosowanie bluszczu – mistrz w cieniu

Bluszcz to taka roślina, która robi robotę, nie domagając się pochwał. Mam go pod starą jabłonią, gdzie nic innego nie chce rosnąć. I wiecie co? On tam rządzi. Zielony dywan przez cały rok. Bez gadania.

Dlaczego warto?

• Bo zawsze wygląda dobrze, nawet w lutym, kiedy reszta roślin płacze.
• Idealny na ciemne zakamarki – północna ściana? Dla niego to bułka z masłem.
• Tworzy piękne, gęste podłoże – mrówki go kochają, chwasty nienawidzą.
• Zabezpiecza glebę – jak ochroniarz na festiwalu.
• Ma ten klasyczny, nieprzemijający styl – jak mała czarna w świecie pnączy.

Nie błyszczy jak winobluszcz, ale to solidna inwestycja – jak lokata w zielone.

Ale, ale… każdy medal ma drugą stronę

Winobluszcz i bluszcz to nie są święci – mają swoje za uszami. Zanim je posadzisz, warto wiedzieć, na co się piszesz.
Wady winobluszczu:

• Zimą wygląda jak strach na wróble – same łodygi, zero liści.
• Rozrasta się jak szalony – może wchodzić w rynny, szczeliny i… Twoje życie.
• Bez cięcia robi się dżungla – a potem znajomi pytają, czy mieszkasz w ruinach.
• Nie przepada za cieniem – no chyba że to cienki cień (ba dum tss!).

Wady bluszczu:

• Potrafi zniszczyć elewację – jego korzenie wbijają się jak śledzie w camping.
• Rośnie powoli – trochę jak Twoje oszczędności w styczniu.
• Bywa zaborczy – jak raz się rozpanoszy, ciężko się go pozbyć.
• Zatrzymuje wilgoć – co może skutkować pojawieniem się grzybów. Nie tych z lasu.

Podsumowując: winobluszcz to fajerwerk z ryzykiem, bluszcz to klasyk z pazurem.

No to hop! Porównanie jak na dłoni:

Można je sadzić razem? Oczywiście!

To jak duet Taco Hemingway i Dawid Podsiadło – różni, ale razem tworzą sztos. Sadząc je wspólnie, masz zielono cały rok, a jesienią scena należy do winobluszczu.

Idealny patent na długie ogrodzenie, które chcesz upiększyć bez rujnowania portfela.

Najczęściej zadawane pytania – czyli szybki ogrodowy FAQ

Czy winobluszcz niszczy ściany?

Nie. Jego przylgi są delikatne – jak aksamitne łapki kota.

Czy bluszcz jest trujący?

Tak, szczególnie liście i owoce – trzymaj go z dala od dzieci i psów.

Czy trzeba je ciąć?

Tak. Winobluszcz – żeby nie zarósł Ci okien. Bluszcz – żeby nie zamienił ogrodu w dżunglę.

Który lepiej znosi zimę?

Bluszcz. Jest bardziej odporny. Winobluszcz może lekko przemarznąć, ale nie dramatyzuje.

Co lepsze na ogrodzenie?

Winobluszcz szybciej je porośnie, ale bluszcz będzie cały rok wyglądał zielono. Ty decydujesz.

Który król ogrodu rządzi?

Nie ma jednego zwycięzcy. To trochę jak z kawą i herbatą – jedno pobudza, drugie uspokaja. Winobluszcz zachwyca sezonowo, bluszcz zachowuje spokój cały rok. Chcesz ogrodowego spektaklu? Wybierz pierwszego. Wolisz dyskrecję i trwałość? Postaw na drugiego.

A może… nie wybieraj wcale? Zasiej oba. Ogród Ci za to podziękuje – i to przez cały rok!